Dag Anneke,

Wat een prachtig vormgegeven boek met mooie tekst, foto’s en mensen.

Het feest van de diversiteit.

De mode volg ik van afstand en zie hoe wij elkaar na-apen. Daar is blijkbaar geen ontkomen aan. Het roept bij mij vraagtekens op. Wie zet dit in gang. We weten al de modekleuren van het aanstaande voorjaar.

Tijdens het lezen vroeg ik mij af: “En wat als er geen kleding zou zijn en naakt het modebeeld ging bepalen. Geen bh’s, gewichtsvoorschriften en andere corrigerende middelen om het lichaam naar het laatste modebeeld te verfraaien. Hoe beleven we elkaar dan. De titel van je boek klopt en toch ook weer niet. Volgens mij worden we meer geleefd dan we vermoeden en is een eigen stijl meer “wij” dan “ik”.

Mode blijft prachtig als kunstuitdrukking. (Zie o.a. Thierry Mugler in de Kunsthal in Rotterdam en kijk naar de mode van Iris van Herpen, Viktor en Rolf en nog veel anderen). Het is voor mij heel lastig om mode en wie je eventueel zou zijn met elkaar te verenigen. Een mens is volgens mij nog veel en veel meer. Voor mij niet samen te vatten. Zoveel verdiepingen komen er in een mens tevoorschijn. Een mens is?

Misschien kan ik me gesteund voelen door de schoonheid van de relativiteit, de schoonheid van de vergankelijkheid, de schoonheid van de openheid. Het is en blijft een boeiend onderwerp met voor mij vele vragen en minder antwoorden. Die levenshouding probeer ik mij eigen te maken.

Na mijn vragen wil ik toch graag afsluiten om je te bedanken voor jouw poging. Er bevindt

zich veel liefde, compassie en verbondenheid in je boek. Je hebt mij zoals je hebt gelezen aan het denken gezet. Daar ben ik je dankbaar voor. Je ontvangt van mij een bos complimenten. Bij deze. Hartelijke groet, Peter