Het verhaal van Rianna: Rianna kwam een jaar geleden bij me met de mededeling, dat ze al lange tijd niet blij kon worden als ze in de spiegel keek. Mijn manier van werken sprak haar aan, maar de tijd was steeds niet rijp. Nu wist ze het zeker, ze was er aan toe. Ze was de spijkerbroek en het zwarte T-shirt zat en er moesten zeker ook een paar pondjes af. Ze had zelfstandig al ettelijke pogingen gedaan, maar ze had nu behoefte aan de steun van professionele begeleiding. In het gesprek waarmee we de behoeften en uitdagingen van Rianna uiteenzetten kwamen alle componenten samen: de spijkerbroek, de pondjes en gedachten die te maken hadden met gebeurtenissen in het verleden. Rianna vertelde dat ze ooit een vrolijke jonge vrouw was, die best leuk gekleed ging. Op een bepaald moment vonden er een paar ingrijpende gebeurtenissen plaats en vanaf die tijd ging het geleidelijk aan bergafwaarts. Ze kwam een paar kilo’s aan en ze begon de interesse in haar uiterlijk te verliezen, spijkerbroek en T-shirt waren voldoende. Alles stapelde zich op en voor ze het wist zat ze in een negatieve sleur.
Nu, in de loop van 15 jaar, waren de omstandigheden veranderd, innerlijk wilde ze graag mee in die verandering, maar het leek of haar uiterlijk haar tegenhield, ze voelde nog niet aan hoe de nieuwe Rianna eruit moest gaan zien, het ‘ontwennen’ was best lastig. ( dit laatste gebeurt ook bij mensen die sterk zijn afgevallen of zo je wilt, zijn aangekomen) Een ander deel van de verandering was dat ze ook onvrede begon te voelen met haar werk, maar ook daar durfde ze niet zomaar stappen te nemen.
Ze had in een stoere poging een paar jurken gekocht die haar bijzonder aanspraken, maar verder dan de slaapkamer kwamen die niet, het gevoel ‘gezien en bewonderd’ te mogen worden in mooie kleren was er nog niet.
Via een vriendin had ze gehoord dat het kledingadvies bij Imago Studio Ultramarijn aan beide kanten tegelijk werkt: aan de binnenkant, de emotionele ontwikkeling en aan de buitenkant, langzaamaan je eigen stijl (her)vinden. Een wisselwerking die voor ieder mens anders verloopt.
En daar zat ze nu.
Samen hebben we haar wensen en obstakels in kaart gebracht, we hebben haar kleedgedrag en garderobe bekeken. Van daaruit is ze aan de slag gegaan
met een aantal opdrachten, die met kleine stapjes de gewenste richting in gingen. Rianna rapporteerde wekelijks wat ze had gedaan en ervaren. Ze schreef dan wat haar was opgevallen in haar eigen handelen, in haar gevoel als ze in de spiegel keek en in de reacties van anderen. Om het voor Rianna betaalbaar te maken hadden we een efficiënt plan opgezet, met veel zelfstandigheid, waarbij een nauwkeurige sturing van het proces via mailcontact kon plaats vinden.
Een mooi moment was het toen we samen gingen winkelen in een groot kledingwarenhuis. Rianna had haar instructies en ik liep in haar schaduw mee. Het was belangrijk, dat ze de touwtjes zelf in handen zou nemen en de juiste instructies aan de verkoopster zou geven. Ze ging dolgelukkig naar huis, de aankopen hadden echt haar hart gestolen en ze had ze zelf gekozen. Toch duurde het thuis nog twee weken voordat ze zich overgaf en daadwerkelijk met de nieuwe kleding de deur uit ging. Onze correspondentie was daarin heel belangrijk én succesvol. Toen ze eenmaal de eerste spontane complimenten had gevoeld, brak er iets los.
De mooiste opmerking die ik Rianna in dit proces hoorde zeggen: ‘Ik was verrast door het gevoel, dat ‘het’ er nog was, dat gevoel dat ik me nog herinnerde van vroeger!’
Inmiddels gaat het goed met Rianna, ze heeft een nieuwe baan, ze straalt en heeft ook er al heel wat nieuwe kleren bij gekocht.
Het is niet zozeer belangrijk dat Rianna ‘mooie’ kleren draagt. Wat ze bereikt heeft, is dat ze een beter beeld van zichzelf heeft gecreëerd en dat haar hervonden ‘eigenwaarde’ haar in staat heeft gesteld de kleding te dragen waar zij zich fijn in voelt en die haar de innerlijke kracht geeft om zich te ontwikkelen, om haar eigen weg te kiezen. Ze is meer zichzelf en heeft daardoor ook een meer authentiek uiterlijk gekregen.
Voor elk gevoel van onvrede is ergens een weg. Die loopt voor iedereen anders. Rianna had geen psycholoog nodig, dat was een brug te ver. Een reële blik in de spiegel en de kledingkast was voor haar de weg.
Mogelijk is het voor jou ook de weg, wie zal het zeggen. Maak vrijblijvend een afspraak voor een gesprek, dan kun je daarna bepalen of ik je kan helpen.
Wil je een vrijblijvend informatief gesprek, neem dan contact op: