Kom uit je klerenkast in 2016
In jouw persoonlijke stijl!
Mijn moeder kon alles naaien wat je maar bedenken kon. Vol liefde en kundigheid werd ik als klein meisje in de kleren genaaid, van winterjas tot pyjama en alle er tussen in. Daarnaast wist mijn moeder ook wat goed voor me was en ik was volgzaam, dus voilá, mijn lot was bezegeld!
Niet dat ik daar toen zo erg onder gelden heb, maar toen ik de lagere school verliet begon het me parten te spelen. Misschien ben je toevallig van mijn generatie, dan ken je de “Hotpant”, het “Tuniekpak” met die hele wijde pijpen, de schoenen met plateauzolen en blokhakken en vooral de “levy’s” spijkerbroek. Deze laatste heeft mij misschien nog wel het meest verdriet gedaan. Met de afwijkende stoffen en de ruimere taillering van de kleding die mijn moeder maakte, kon ik nog wel leven, maar de spijkerbroek hoorde strak te zijn, die moest je aantrekken en vervolgens moest je in bad gaan liggen om hem daarna aan je lijf te laten drogen … en krimpen. De naden stonden op scherp, vaak moest je op je rug gaan liggen om met ingehouden buik je rits te kunnen sluiten. Míjn zelfgemaakte broek was niet strak, dat was zonde van het model en de stof, die ook in het geheel niet leek op de denim van levy’s. Maar wat nog erger was…. er zat geen merkje aan mijn kontzak, met “levy’s” erop! Ik voel nog dat ik schoorvoetend door de school liep, op mijn veel te stevige mocassins (van juchtleer!), pijnlijk bewust van het gevoel, dat ik hoopte, dat niemand me op zou merken. Het stond te ver af van wie ik voelde dat ik was, het maakte me klein en het drukte mijn spontaniteit, ik hield van een ander uiterlijk. Toen ik heel jong was liep ik vaak stiekem op mijn moeders naaldhakken, met mijn pantoffeltjes erin kon ik de ruimte vullen en voelde ik me de koningin. Soms waagde ik het nog om mijn moeders lipstick op mijn lippen te doen, maar dat was tricky, want daar bleef altijd wel een schuldig spoor van achter…..
In mijn praktijk begeleid ik mijn klanten in het proces van het voelen van hun “eigenheid”, dat wat maakt dat iemand ontspant bij het kijken in de spiegel en zich bewust wordt van: “ja, heerlijk, dit voelt goed en zo mag iedereen me zien, waar ik ook ga of sta”! Het gevoel je bewonderd te mogen voelen zoals je bent, of dat nu bescheiden is of schitterend, dat is voor een ieder anders. Kleding is daarbij een prachtig stuk gereedschap, het doet lichaamsvormen mooier uitkomen en laat persoonlijkheidskenmerken tot hun recht komen. Modetrends en trendkleuren zijn ondergeschikt.
Een eigen stijl bedenk je niet , jouw eigen stijl ligt verankerd in je genen! Opvoeding, een kwetsbare geaardheid, een achteloos kwetsende opmerking, oorzaken genoeg om stukjes van jezelf niet meer te durven voelen en “letterlijk niet (meer) te durven zien”.
Zonde, want ‘lekker in je vel zitten’ zet deuren open en helpt je te kunnen worden wie je bent en doen waar je goed in bent. Grappig genoeg speelt je kleding hierin een rol! Hoe je er uit ziet heeft invloed op je functioneren, het kan je voeden, maar het kan je ook onzichtbaar maken. Naar mijn mening is ieder mens het waard om gezien te worden.
En daarom, op de drempel van het nieuwe jaar, mijn oprechte wens :
“KOM UIT JE KLERENKAST IN 2016” in jouw persoonlijke stijl!
En zoek je ondersteuning in dit proces, dan nodig ik je van harte uit een vrijblijvende afspraak te maken, om te kijken hoe dit groeiproces er voor jou zou kunnen uitzien.